Ανακοίνωση της Καίτης Ρηνάκη, σχετικά με το πρόγραμμα σπουδών που προωθείται από το Υπουργείο Παιδείας

ΚΑΙΤΗ ΡΗΝΑΚΗ

Εκπρόσωπος της ΔΟΕ

      στο ΣΠΔΕ                                Αθήνα 14 Απριλίου 2011

   Προς

τον Πρόεδρο και τα μέλη

της ΔΟΕ

      Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Την Τρίτη 12 Απριλίου 2011 το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης συνεδρίασε με θέμα τα “Προγράμματα Σπουδών της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης: Πλαίσιο Βασικών Αρχών και Προσανατολισμών”.

Η εισήγηση περιλαμβάνει τις κεντρικές επιδιώξεις του Νέου Σχολείου και του Προγράμματος Σπουδών. Οι απόψεις που εξέφρασα αφορούν α) τις επαναλαμβανόμενες μεταρρυθμίσεις του Ολοήμερου Σχολείου, που αποδεικνύουν την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ένα τόσο σημαντικό για μας ζήτημα β) το ωρολόγιο πρόγραμμα που προτείνεται, γ) το νέο “Νέο Σχολείο” που οραματίστηκε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και δ) τα προγράμματα σπουδών (αξίες – στόχοι – μαθησιακά & διδακτικά αντικείμενα). Ειδικότερα:

“ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ”

Την αξία του Ολοήμερου Σχολείου η Ομοσπονδία μας την ανέδειξε από τη δεκαετία του '90. Με συνέδρια και ημερίδες συνέβαλε στη διαμόρφωση θέσεων και προτάσεων για τη δημιουργία με τις καλύτερες προϋποθέσεις ενός θεσμού, που θα ικανοποιεί τις παιδαγωγικές αλλά και τις κοινωνικές του ανάγκες. Ο θεσμός αυτός όμως κακοποιήθηκε, υποβαθμίστηκε μέχρι που απαξιώθηκε.

 Αξίζει να θυμηθούμε τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες αυτού του τύπου σχολείων των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, για να διαπιστώσουμε το έλλειμμα συνέχειας και συνέπειας λόγων και έργων. 

Το 1995-1996 το ΥΠΕΠΘ εγκαινίασε τα Δοκιμαστικά Προγράμματα Δημιουργικής Απασχόλησης, τα οποία λειτούργησαν παράλληλα με τα Τμήματα Δημιουργικής Απασχόλησης, που είχαν ξεκινήσει ήδη από τους γονείς.

Το 1997ψηφίζεται ο Νόμος 2525 με τον οποίο προβλέπεται η ίδρυση Σχολείων Διευρυμένου Ωραρίου, χωρίς να προσδιορίζεται ο τύπος και ο χαρακτήρας του.

Το 1999-2000 λειτούργησαν 28 Πιλοτικά Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία με εκπαιδευτικό και κοινωνικό περιεχόμενο, αφού σχεδιάστηκαν για να εξυπηρετήσουν παιδαγωγικούς στόχους, όπως η παιδαγωγική αξιοποίηση του απογευματινού χρόνου παραμονής των μαθητών στο σχολείο, με την πλήρη ευθύνη κι εποπτεία των εκπαιδευτικών.

Την ίδια εποχή δημιουργήθηκε σημαντικός αριθμός σχολείων Διευρυμένου Ωραρίου. Το σχολικό έτος 1999-2000 λειτούργησαν 1.191 σχολεία, το 2000-2001 λειτούργησαν 2.071 σχολεία, το 2001-2002 λειτούργησαν 2.765 σχολεία.

Το 2002 εντάχθηκε στο ΕΠΕΑΕΚ το έργο “Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία”, με φορέα υλοποίησης την Ειδική Υπηρεσία Εφαρμογής Προγραμμάτων Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. Στο αρχικό Τεχνικό Δελτίο Έργου η στοχοθεσία ανέφερε 2.500 σχολικές μονάδες σε τρεις σχολικές περιόδους (2002-2003, 2003-2004, 2004-2005)”. Εδώ να σημειώσουμε ότι δε μιλάμε για ένα σχολείο ανάλογο των 28 πιλοτικών, αλλά ένα σχολείο που εξυπηρέτησε κοινωνικές κυρίως ανάγκες. Τα Ολοήμερα Σχολεία στελεχώθηκαν με ωρομισθίους, ένα θεσμό ντροπή για τον Κλάδο μας, αφού αφορούσε εκπαιδευτικούς ολίγων ωρών και 300 ευρώ που με καθυστέρηση μηνών έπαιρναν. Η συμμετοχή των μαθητών προαιρετική, η σίτιση ευθύνη του γονέα και η ξεκούραση ανύπαρκτη μιας και η έλλειψη κατάλληλης κτηριακής και υλικοτεχνικής υποδομής δεν επιτρέπουν να λειτουργήσουν με όρους και κανόνες που να τιμούν μαθητές κι εκπαιδευτικούς.

Το 2005 επί Κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας το έργο επεκτάθηκε σε 4.775 σχολικές μονάδες σε σύνολο 5.609, με ταυτόχρονη επέκταση του χρόνου υλοποίησής του μέχρι το 2006 και σταδιακή αποκλιμάκωση της χρηματοδότησής του από το ΕΠΕΑΕΚ με βαθμιαία ανάληψη των δαπανών από τον Τακτικό Προϋπολογισμό, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του έργου και μετά το πέρας της προγραμματικής περιόδου. Ταυτόχρονα ιδρύθηκαν τα πρώτα 85 Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία Ειδικής Αγωγής και 19 Ολοήμερα Νηπιαγωγεία Ειδικής Αγωγής. Ακόμη κατασκευάστηκαν 580 νέα σχολεία κι ανακαινίστηκαν 375 παλιά. Με πενταετές πρόγραμμα έγινε πρόβλεψη για την κατασκευή 1233 νέων σχολικών κτηρίων.

Το 2010 η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας μιλά για μια νέα μεταρρύθμιση με στόχο τη “Δημόσια Δωρεάν και υψηλής ποιότητας παιδείας για όλους”, κάνοντας λέει πράξη το σύνθημα “πρώτα ο μαθητής”. Εννοείται χωρίς αξιολόγηση του Προγράμματος των 28 πιλοτικών Ολοήμερων Σχολείων, που να αναδεικνύει τα αποτελέσματα των μειονεκτημάτων και προτερημάτων τους, καθώς και συγκεκριμένες προτάσεις επίλυσης όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η εκπαίδευση ώστε να γενικευτεί, όπως ήταν ο σχεδιασμός. Η αποτίμηση των “Ολοήμερων Δημοτικών Σχολείων” μέσω ΕΣΠΑ αναφέρει ως αρνητικά στοιχεία τη σχολική αποτυχία και διαρροή, την αύξηση της “παραπαιδείας”, τηναδυναμία ολοκλήρωσης της προετοιμασίας του μαθητή για την επόμενη μέρα, τηνέλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής και παιδαγωγικού, διδακτικού υλικού, χωρίς να γίνεται καμιά αναφορά για το πώς θα επιλυθούν αυτά. Και πώς άραγε θα επιλυθούν όταν το ταμείο είναι μείον; Τα ταξίματα όμως προεκλογικά ήταν πολλά. Μιλούσαν για ένα δις από τον πρώτο προϋπολογισμό και για αύξηση των Δαπανών για την Παιδεία στο 5%, αφού ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Μιλούσαν για επίλυση του κτηριακού αλλά αντί αυτού πάγωσαν το πενταετές πρόγραμμα για την κατασκευή νέων σχολικών μονάδων.

Το “ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ”, το Νέο Πιλοτικό Πρόγραμμα του 2010 σύμφωνα με την Αιτιολογική Έκθεση προς τη Βουλή “είναι το μεγάλο και οραματικό σχέδιο και αφορά τη συνολική αλλαγή του περιεχομένου και της λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας. Θέτει το μαθητή στο επίκεντρο κάθε πρωτοβουλίας μας στο χώρο της εκπαίδευσης και απαιτεί τον συντονισμό και τη σύγκλιση όλων των επιλογών, των ρυθμίσεων, των επενδύσεων, των αποφάσεων για την εξασφάλιση των προϋποθέσεων και τη διαμόρφωση των όρων για την εκπλήρωση υψηλών προσδοκιών για κάθε μαθητή, την άρση των ανισοτήτων και τη σύγκλιση με τους στόχους που έχουν τεθεί για την εκπαίδευση από την Ε.Ε.” Μας μιλά επίσης, για σειρά δράσεων που συγχρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ, όπως οι Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ), η μείωση της διδακτέας ύλης, τα Νέα Προγράμματα Σπουδών, η αναδιοργάνωση του Ολοήμερου Σχολείου, οι στοχευμένες επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών και η ψηφιακή τάξη με το ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό, τον διαδραστικό πίνακα και τον προσωπικό μαθητικό υπολογιστή. Η πιλοτική εφαρμογή του Προγράμματος σε 800 Δημοτικά Σχολεία χρηματοδοτήθηκε μέσω ΕΣΠΑ. Τονίζεται άλλωστε στην απόφαση της Υπουργού για τα “Ωρολόγια Προγράμματα Δημοτικών Σχολείων με ενιαίο αναμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα” (31/5/2010, Φ12/620/61531/Γ1), το γεγονός ότι από την παρούσα απόφαση δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού. Δεν απαντά όμως στο ερώτημα: Εν μέσω εθνικής οικονομικής κρίσης, με σχολεία που αντιμετωπίζουν τεράστια κτηριακά προβλήματα αυτό το Πιλοτικό Πρόγραμμα των 800 σχολείων, πώς θα χρηματοδοτείται μετά το 2013 που θα σταματήσει να υλοποιείται μέσω ΕΣΠΑ; Κι αν δεν έχει ελπίδα να συνεχιστεί η βιωσιμότητά του ως Πιλοτικό, πώς ευελπιστούν να το γενικεύσουν; Ερωτήματα δίχως απάντηση.

Σήμερα, 2011, ένα χρόνο μετά τη θεσμοθέτηση του “Νέου Σχολείου” η Υπουργός εξήγγειλε ΝΕΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ!!!, το ΝΕΟ “ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ” που θα αφορά όλη την υποχρεωτική εκπαίδευση, θα λειτουργήσει 2 χρόνια πιλοτικά και στη συνέχεια θα γενικευτεί... Και στο Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας παρουσιάστηκαν οι Κεντρικές Επιδιώξεις αυτού καθώς και τα Προγράμματα Σπουδών.

Το Νέο “Νέο Σχολείο” λοιπόν θα είναι Ολοήμερο!!! Προτείνεται ωρολόγιο πρόγραμμα για όλους τους μαθητές 8-3 για την Α΄, Β΄, Γ΄& Δ΄ και 8-3.30 για Ε΄ &Στ΄. Δεν απατούνται όμως τα εύλογα ερωτήματα, που γεννιούνται:Ικανοποιεί τους κοινωνικούς σκοπούς το ωράριο αυτό; Το φαγητό τόσων μαθητών έχει γίνει πρόβλεψη πώς κι από ποιους θα ζεσταίνεται; Πού θα τρώνε, μήπως στα θρανία της τάξης τους; Είναι ενδεικτικό, λέει, το ωρολόγιο πρόγραμμα, η εύκολη και γρήγορη απάντηση του εισηγητή, λες και μπορούμε να μιλάμε για Προγράμματα Σπουδών, χωρίς να έχουμε ξεκαθαρίσει τις ώρες που θα απασχολούνται οι μαθητές... Το πρόβλημα θα λύσει το Πρόγραμμα Σπουδών, που “θα φροντίσει τη βιωσιμότητα ενός ολοήμερου προγράμματος εγκαθιστώντας στο σχολικό χώρο δραστηριότητες και σχέσεις που θα κάνουν τη ζωή των μαθητών και των εκπαιδευτικών ενδιαφέρουσα, δημιουργική κι ευχάριστη”. Χωρίς κτηριακή και υλικοτεχνική υποδομή πώς θα γίνει αυτό από όνειρο αλήθεια, ουδείς εξηγεί... 

Το Νέο “Νέο Σχολείο” θα είναι Καινοτόμο!!! Το Πρόγραμμα Σπουδών θα πρέπει “να στηρίζει την καινοτομία τόσο σε επίπεδο εκπαιδευτικών διαδικασιών όσο και σε επίπεδο δημιουργικότητας των μαθητών και των εκπαιδευτικών τους”. Στόχος “να παράγουν έργα (ερευνητικά, καλλιτεχνικά, κατασκευαστικά κλπ.... να δημοσιοποιούν τις παραγωγές τους στην κοινότητα και να δέχονται την κριτική τους”. Φέτος τα σχολειά μας δεν είχαν τα απαραίτητα για την υγιεινή των μαθητών και για τη θέρμανση λόγω της υποχρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών. Επίσης οι γονείς βλέπουν να έρχεται με γοργά βήματα η οικονομική τους εξόντωση. Τα υλικά που χρειάζονται όλες αυτές οι καινοτόμες δράσεις πώς θα εξοικονομηθούν; Μήπως είναι ένα από τα προβλήματα που θα έρθει να επιλύσει η σχολική μονάδα και θα αξιολογηθεί μάλιστα για την ικανότητά της να ανακαλύπτει χορηγούς και να εφευρίσκει τρόπους εξοικονόμησης των απαραίτητων πόρων;

Το Νέο “Νέο Σχολείο” θα είναι Αειφόρο!!! Το Πρόγραμμα Σπουδών θα πρέπει “να διαχειριστεί τις ιδέες της προστασίας του περιβάλλοντος και της αειφόρου ανάπτυξης, με την προώθηση περιεχομένων και δραστηριοτήτων που θα διασώσουν συγκεκριμένες απειλές και προοπτικές από το διαφαινόμενο κίνδυνο της μετατροπής τους σε θεωρητικά στερεότυπα”. Τα στερεότυπα όμως, ως γνωστό, μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά και σταματούν να αναπαράγονται μόνο μέσω της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών. Αν δε γίνει πρώτα συνείδηση των στερεοτύπων που κουβαλούν οι παλαιότερες γενιές και δεν υπάρξει φροντίδα άρσης αυτών, το χαρακτηριστικό της αειφορίας θα μείνει στα χαρτιά...

Το Νέο “Νέο Σχολείο” θα είναι Ενταξιακό!!! Το Πρόγραμμα Σπουδών θα πρέπει “να φροντίσει σε όλα τα επίπεδα της ανάπτυξης του μαθητή, να αντιμετωπίσει τις διακρίσεις, τις αναπηρίες, τα προσωπικά μαθησιακά προβλήματα αλλά και τα διαφορετικά μαθησιακά προφίλ των μαθητών”. Είναι φανερή η άγνοια όσων εμπνεύστηκαν αυτή την πρόταση για την εξατομικευμένη διδασκαλία, όταν μάλιστα αφορά μαθητές με “αναπηρίες” ή μαθησιακές δυσκολίες ή ψυχολογικές – συναισθηματικές διαταραχές. Εκείνος που πραγματικά ενδιαφέρεται για την υποστήριξη παιδιών με ειδικές ανάγκες, όπως πιο κομψά ορίζεται, γνωρίζει και την αναγκαιότητα ειδικού επιστημονικού κι εκπαιδευτικού προσωπικού, την αναγκαιότητα συστηματικής  επιμόρφωσης και στήριξης όλων των ειδικοτήτων.

Το Νέο “Νέο Σχολείο” θα είναι Ψηφιακό!!! Το Πρόγραμμα Σπουδών Θα πρέπει “να καλλιεργήσει και να χρησιμοποιήσει στο έπακρο αυτή τη μορφή της νέας προφορικότητας, χωρίς να υποβαθμίσει ταυτόχρονα τη χρήση και την αξία της κλασσικής εγραμματοσύνης”. Πώς ακριβώς θα γίνει αυτό χωρίς τον προσωπικό  μαθητικό υπολογιστή, δύσκολο να το κατανοήσει κανείς. Κι αν αυτό είναι αδύνατον να επιτευχθεί με τη χρηματοδότηση μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων, πόσο δυνατό θα είναι μετά από δύο χρόνια που ευελπιστεί η πολιτική ηγεσία να το γενικεύσει, όταν θα έχει σταματήσει αυτού του είδους η οικονομική ενίσχυση;

Το Πρόγραμμα Σπουδών καθιερώνει “τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών και των μαθητών στη γενικότερα αξιολογική διαδικασία, με τελικό στόχο την αντικειμενική αποτίμηση της αποτελεσματικότητας του Προγράμματος Σπουδών και των μέσων για την εφαρμογή του, καθώς επίσης της επίδοσης και απόδοσης των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική πράξη... Το σημαντικότερο είναι ότι στο πλαίσιο της εφαρμογής του Προγράμματος Σπουδών προβλέπονται τρόποι για την πολλαπλή αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης...”. Είναι κατανοητό γιατί ανάστησε η σημερινή πολιτική ηγεσία την αξιολόγηση του Ν. 2986/2002, που έχει καταγγείλει σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα ως αξιολόγηση – χειραγώγηση. Αν και τα Πορίσματα του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας που παραδόθηκαν στην Υπουργό τον Οκτώβριο του 2009, μιλούν για την αναγκαιότητα να διέπει η αξιολόγηση όλο το εκπαιδευτικό σύστημα με συνεχείς διορθωτικές παρεμβάσεις για δραστική μείωση των προβλημάτων και για τη εξασφάλιση ποιότητας στην εκπαίδευση, εκείνη επιμένει πως για όλα τα κακώς κείμενα φταίει ο εκπαιδευτικός, ο οποίος αλίμονο αν έχει άποψη διαφορετική απ' τη δικής της. Εδώ τα Πορίσματα ενός διαλόγου που η ίδια συμμετείχε δε σεβάστηκε, τις απόψεις των φορέων στο Συμβούλιο που η ίδια όρισε δε λαμβάνει υπόψη, περιμένει κανείς πως θα ανεχθεί διαφορετική άποψη από τον ταλαίπωρο και καθόλα αδικημένο δάσκαλο;

Το Πρόγραμμα Σπουδών “προωθεί την αξιοποίηση ως χώρων μάθησης και χώρων εκτός της σχολικής τάξης, για ανατροφοδότηση και ενδυνάμωση της εργασίας στην τάξη με διερευνήσεις, επισκέψεις, εξορμήσεις σε χώρους κοντινούς ή μακρινούς από το σχολείο... Σε αυτή την προοπτική κάθε σχολείο αναλαμβάνει την υποχρέωση να καταθέτει πρόταση διαχείρισης του χρόνου του, εξασφαλίζοντας την τήρηση του Προγράμματος Σπουδών...”. Εδώ ταιριάζει η φράση “Τι θέλει να πει ο ποιητής;”. Μήπως να μας εξηγήσει κάποιος πώς στο Λεκανοπέδιο αλλά και αλλού, με το κυκλοφοριακό πρόβλημα που βιώνουμε, με την επικινδυνότητα των τακτικών επαναλαμβανόμενων εξορμήσεων και το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα που αγγίζει όλους, είναι εφικτή μια τέτοια στόχευση; Δε μιλάμε για το σχολείο του χωριού που ο δάσκαλος έχει ίσως την ευχέρεια να διδάξει στους μαθητές του Μελέτη Περιβάλλοντος στο λιβάδι. Μιλάμε για πολυπληθή τμήματα, που πρέπει να αφιερώσουν το μισό διδακτικό ωράριο για τη μετακίνηση αποστάσεων λίγων χιλιομέτρων. Και πώς εξασφαλίζεται η ασφάλεια των μαθητών;

Το Πρόγραμμα Σπουδών ¨προωθεί την αναβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης ως συνακόλουθη προς την αναβάθμιση του ρόλου και της επαγγελματικής αυτοεκτίμησης των εκπαιδευτικών...”. Στο Πρόγραμμα Σπουδών οφείλεται κατά τους συντάκτες αυτής της Πρότασης η χαμηλή επαγγελματική αυτοεκτίμηση των εκπαιδευτικών. Σε καμία περίπτωση κατά τους Κυβερνώντες δεν ευθύνονται οι εξευτελιστικά χαμηλοί μισθοί, σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί της πολιτικής ηγεσίας, σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται τα τόσα πολλά και μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν δεκαετίες ολάκερες την εκπαίδευση. Με το Πρόγραμμα Σπουδών ο εκπαιδευτικός θα αναβαθμίσει το ρόλο του και με το μαγικό ραβδάκι που θα του προσφέρει αυτή η Κυβέρνηση, ως άλλος Χάρι Πότερ θα εκμηδενίσει τα προβλήματα και τις δυσκολίες, θα εξαφανίσει το μίζερο κοινωνικό περιβάλλον της απογοήτευσης και ματαίωσης κόπων και ονείρων, θα επαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη κάθε πικραμένου εργαζόμενου και όλα καλά...

Η Επιμόρφωση “θα αποτελέσει μηχανισμό στήριξης της εφαρμογής των νέων Προγραμμάτων Σπουδών...”. Προς το παρόν πάντως θα αρκεστούμε στη “Μείζονος Επιμόρφωση”, ένα Πρόγραμμα μέσω ΕΣΠΑ, Πιλοτικό (Λεκανοπέδιο, Κοζάνη, Καρπενήσι, Λέσβος) που θα χρηματοδοτείται από ευρωπαϊκά κονδύλια μέχρι το 2013 και θα έχει ως στόχο την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών για το Νέο Σχολείο. Ό,τι αφορά το Νέο “Νέο Σχολείο” θα χρηματοδοτείται έως το 2013. Μετά πώς θα έχουν βιωσιμότητα ουδείς γνωρίζει, ουδείς εξηγεί.

Το Νέο “Νέο Σχολείο” διευρύνει την έννοια του μαθησιακού χρόνου ανοίγοντας το σχολείο στην τοπική κοινωνία όπου οργανώνονται όχι μόνο ενδοσχολικές δραστηριότητες, αλλά μετά τη λήξη της σχολικής μέρας, μπορούν να οργανώνονται στις εγκαταστάσεις του σχολείου δραστηριότητες με ευθύνη των τοπικών αρχών”. Εδώ κρύβεται ίσως και η απάντηση γιατί μέχρι τις 3. Ίσως γιατί αμέσως μετά αναλαμβάνουν άλλοι τη διεύρυνση του μαθησιακού χρόνου, οδηγώντας τη Δωρεάν Εκπαίδευση στην ιδιωτικοποίησή της, στα χέρια οικονομικών παραγόντων μέσω των τοπικών φορέων. Και για την ασφάλεια και την προστασία του σχολικού κτηρίου, μετά το σχολικό ωράριο ποιος θα επιμελείται;

Το θέμα μας είναι ότι δε μιλάμε καν για το Νέο “Νέο Σχολείο”. Δε μιλάμε καν για ακόμα μια Νέα Μεταρρύθμιση. Μιλάμε για κατάργηση της “Δωρεάν Παιδείας”, μιλάμε για ένα σχολείο που από το 2013 δε θα έχει καμία βιωσιμότητα, αφού δε θα μπορεί να το αντέξει ο Τακτικός Προϋπολογισμός του Κράτους. Πώς θα πληρώνονται οι χιλιάδες αναπληρωτές μέσω ΕΣΠΑ; Πώς θα εξοικονομούνται οι υπολογιστές, οι διαδραστικοί πίνακες, το εικαστικό υλικό κλπ.; Πώς θα αποκτήσουμε επιτέλους σχολικά κτήρια ανάλογα με την ιστορία μας και τον Πολιτισμό μας; Δεν ενδιαφέρει κανέναν ν' απαντήσει σ' αυτά τα ερωτήματα αγωνίας και πόνου. Αφορά μόνο το πώς θα αξιολογήσουμε για να χειραγωγήσουμε τον εκπαιδευτικό, πώς θα μετατρέψουμε το δημόσιο σχολείο σε επιχειρηματικό, πώς θα δημιουργήσουμε το φτωχό σχολείο.

Ένα είναι σίγουρο. Πως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες των προθέσεων...